ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΕΚΛΑΜΨΕΙΣ....

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΛΩ ΠΑΥΣΗ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ...

ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΩ.

ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ Σ'ΕΝΑ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕΡΕΣ..

ΝΑ ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ

ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟ ΝΑ ΠΑΝΕ ΑΛΛΟΥ.

ΝΑ ΜΥΡΙΖΩ ΤΑ ΕΛΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΖΩΗ

ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΥΟ ΝΑ ΜΕ ΞΑΝΑΓΕΝΝΑ ,ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ.

ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΚΡΥΑ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ Μ'ΕΦΕΡΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΟΣΕΣ ΜΥΡΩΔΙΕΣ...

ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΒΕΓΚΑΛΙΚΑ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ,

ΥΓΡΑ ΣΚΕΠΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ.....

Σ'ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ!

Tο μικρό μας σπίτι

τα αφησαμε ολα πισω....

Τη μικρη μπανιερα που μας χωρουσε και τους δυο μας
καποια ησυχα βραδια που τρυπωνες σαν κλεφτης.
χαλαρωναμε χωρις ν'αλλαζουμε κουβεντα
σαν να γνωριζαμε αυτη την μοναχικη καταληξη.
απλα με κοιτουσες με θλιψη αργοκλεινοντας τα γλυκα σου ματια
-ποση αγαπη εκρυβαν μεσα τους οι σκουρες κορες σου
Εκεινα τα παλια επιπλα ,που παλευαν με τη φθορα του χρονου
οπως τα εντονα που ζησαμε και μειναν ανεπαφα ως σημερα μεσα στις καρδιες μας
αφεθηκαμε φορες πολλες
Το λιτο κρεβατι μας ...ονειρα χιλιαδες ειχε στιβαξει τοσα χρονια..
καποια φανερωναν την πραγματικοτητα της επομενης μερας
και αλλα τοσα-τα σχεδια μιας ονειρεμενης ζωης που δεν αντεξαμε να ζησουμε

πηρα μονο μια μικρη,αγαπημενη κουτα με τα πραγματα σου
οδοντοβουτσα, δυο εσωρουχα και ενα πακο φωτογραφιες μας
ισα-ισα για να ζεις μαζι μου καθε μερα. . .

ΛΕΙΠΕΣ Κ ΣΗΜΕΡΑ......

Kαθε σταλα της βροχης μυριζει τ'αρωμα σου
καθε χτυπος της βοης φωναζει τ'ονομα σου
καθε συννεφο ψυχης ακουει τη φωνη σου
καθε αισθηση αφης χαραζει τη μορφη σου


και εγω σε ψαχνω καθε μερα

σε μυριζω στα σεντονια μου ακομα
τα πραγματα σου ,εδω σε φερνουν παλι πισω

και εγω σε ψαχνω καθε μερα

εχει μεινει αδειο αυτο εδω το σρωμμα
και εγω στιγμες σαν τοτε -πολυ ηθελα να ζησω.....


Αγγελε μου

Ο Φάρος σου....

Ο προσδιορισμός της άκρης μου

κάθε σήμα κ ένας παλμός,
κάθε βήμα ο ίδιος σταθμός


Έχεις σκεφτεί ποτέ άγγελε μου πόσες ,μαζί, έννοιες έχει ο φάρος μας;


Αγγίζει τη σταθερότητα σε μια πάγια και ατέρμονη στιγμή του χρόνου

Να σημάνει το χώρο στο λιμάνι των ενστίκτων σου - σιγουριά

Μόνος και μοναδικός ταυτόχρονα παλεύει με τον πόνο της προσμονής για την επιστροφή κάποιου( ) ,που είναι αμφίβολο αν ποτέ γυρίσει ξανά κοντά του...

Είναι εκείνος που δεν θα προδώσει ποτέ την ύπαρξή του ,
γιατί πρέπει να δείξει το δρόμο σου.

Ακόμη και αν το σώμα του λυγίζει ,
καθώς η αλμύρα της πιο αγριεμένης θάλασσας το κατατρώει ,
θα μείνει εκεί να μετρά την ψυχή στις πιο φωτεινές του σβούρες...

Δίνει νόημα απλά με την ύπαρξή του
Χωρίς να μιλά,

χωρίς εσένα,

χωρίς κανένα........

χωρίς εσένα....

Επέτρεψα ξανά.. Δε γίνεται να φύγω μακριά - Έχω ανάγκη. Σαν όνειρο που πήγα εκεί η άμμος ,η βροχή ..η φωνή του,η αγκαλιά του,η μυρωδιά του , η βασανιστική πνοή του........ όλα έδειχναν πως θα μείνει δικός μου,μα ξαναγύρισα . Είμαι εδώ ξανά για να μου αποδείξω ποια μπορώ να είμαι κ πόσο μπορώ να πιστεύω στη δύναμη μου. -ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ-

Αυτοεικόνα....

Το πως βλεπουμε τον εαυτο μας..

Σ'αυτο ενσωματωνεται και το πως μας βλεπουν οι αλλοι,ως μια συνθεση των θετικων και αρνητικων στοιχειων που αφορουν τα εσωτερικα μας χαρακτηριστικα και τις συμπεριφορες μας.

Η ταυτοτητα περιλαμβανει την αυτοεικονα ,αλλα ειναι ευρυτερη εννοια.
Περιλαμβανει ολα τα στοιχεια του ειναι που μας διαφοροποιουν απο τους αλλους και μας οριζουν ως ξεχωριστη κ διακριτη συνειδηση.